Αγαπημένο μου ποδόσφαιρο..
Από μικρά παιδιά μάθαμε να αγαπάμε το ποδόσφαιρο, χαράζαμε στα μαθητικά μας θρανία σύμβολα και ονόματα των αγαπημένων μας ομάδων και παικτών. Ουκ ολίγες ήταν οι φορές που τσακωθήκαμε με συμμαθητές μας και φίλους για το ποδόσφαιρο. Το αρρωστημένο το ποδόσφαιρο που όσο το αγάπησα, τόσο με πρόδωσε. Μάνατζερ με μίζες, ποδοσφαιρικοί παράγοντες με συμφέρον, διαιτησία και στημένα. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο που αγάπησα; Απλήρωτοι παίκτες να παρακαλάνε να πληρωθούν έστω και ορισμένα από τα χρήματα που τους οφείλουν και από την άλλη πλευρά ποδοσφαιρικοί παράγοντες να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Προπονήσεις απο μικρό παιδί, ματωμένα γόνατα, χτυπήματα, θυσίες, όνειρα, ελπίδες.. όσο είσαι κάτω των 21 σου τάζουν ένα λαμπρό μέλλον.. διεκδικείς θέση στις έθνικές ομάδες, ξεχωρίζεις, υπογράφεις σε ομάδες πρώτης κατήγορίας και έχεις όνειρα βγαλμένα από τις ιστορίες της καριέρα μεγάλων αστέρων του ποδοσφαίρου. Και σιγά σιγά το όνειρο σβήνει.. ή σε δίνουν δανεικό σε ομάδα χαμηλότερου επιπέδου αφού περάσεις από δοκιμαστικά και κάποιος κηφίνας προπονητής ή τιμ μανατζερ κτλ δεν σε εγκρίνει ή σε κρατούν στο ρόστερ για την κατηγορία των κάτω των 21. Μεγαλώνοντας αν δεν βρεις ένα μάνατζερ με “δύναμη”, χάνεις το μέλλον σου, γκρεμίζεις τα όνειρα σου, συνηθίζεις τον πάγκο και σου λένε πως δεν έχεις εμπειρίες για να σου δοθεί η ευκαιρία να αγωνιστείς. Αγαπημένο μου ποδόσφαιρο.. έχεις χάσει πια το νόημα της ύπαρξης σου.. σε έχουν κάνει μια επιχείρηση μαύρου χρήματος και εκμετάλλευσης αυτοί που σε πρευσεύουν.
